Sigurno jedna od najlepših crkvi u Beogradu. Kombinacija vizantijskog stila i fantastične lokacije stvara atmosferu koja odiše optimizmom, što baš i nije čest slučaj sa drugim, "težim", sakralnim objektima. Unutrašnjost zrači misticizmom (kada zaboravimo na ulazne prodajne štandove) i osećajem intimnosti koju nije lako postići u velikim prostorima. I, sada, dok čitam wikipedijin tekst, razmišljam koliko arhitektonskih reinkarnacija postoji u ovom multi-bombardovanom gradu.
Šta Wikipedija piše:
Crkva Svetog Marka u Beogradu je srpska pravoslavna crkva smeštena na Tašmajdanu. Građena je od 1931. do 1940. godine u neposrednoj blizini stare crkve iz 1835. godine, prema planovima arhitekata Petra i Branka Krstića.
Oblikovana je u duhu arhitekture srpsko-vizantijskog stila. Po opštem
graditeljskom rešenju, arhitektonskim formama i polihromiji fasada, ovaj
hram je najsrodniji manastiru Gračanici. Opremanje i ukrašavanje hrama još nije završeno.
U južnom delu naosa nalazi se sarkofag sa kostima cara Dušana, koje su prenesene iz njegove zadužbine manastira sv.Arhanđela kod Prizrena. Na severnoj strani je grobnica od belog mermera u kojoj su sahranjeni zemni ostaci patrijarha Germana Đorića. Poslednji kralj iz dinastije Obrenovića kralj Aleksandar Obrenović i njegova žena Draga Mašin su sahranjeni u kripti crkve. U crkvi se čuva jedna od najbogatijih zbirki srpskih ikona 18. i 19. veka.Na mestu gde se nalazi današnja crkva svetog Marka na Tašmajdanu, 1830. godine, pročitan je sultanov hatišerif o priznavanju autonomije Srbiji unutar turske carevine. Na istom mestu stajala je stara crkva koju je podigao knez Miloš, te na taj način obeležio to istorijsko mesto. Stara crkva je uništena u bombardovanju Beeograda 1941. godine, ostaci su uklonjeni 1942. godine.
No comments:
Post a Comment