Muzičke pokretne slike - 1 kao 3

Dead Can Dance, video spot za numeru "Yulunga (Spirit Dance)",1994, režiser - Ron Fricke

Ne bih da trošim vreme i prostor za epitete kojima bi mogao da nafilujem značaj i kvalitet australijske grupe Dead Can Dance (da citiram serbian gotic piratske prodavce No limit koji su godinama valjali opskurnu muziku u crvenoj trafici ispred SKC-a - "To je osnovno. To mora da se zna!"). Video spot za pesmu Yulunga je specijalno izdanje koje je svoju premijeru doživelo na jedinom oficijalnom lajv audio/dvd izdanju DCD-a Toward The Within, 1994, kao bonus dodatak snimku koncerta. Veličanstveni kadrovi koji se nalaze u ovom video-artu zapravo originalno potiču iz kultnog filma Baraka, 1992,  američkog režisera, fotografa i kamermana Ron Fricke-a ( "To je osnovno. To mora da se zna"). Dead Can Dance je darovao svoju muziku za deo muzičke podloge filma (ostatak čine dela L.Subramaniam-a, Inkyuo-a, Brother-a i David Hykes-a, a celokupan muzički skor potpisuje renomirani američki filmski kompozitor Michael Stearns), a Fricke je još darovitije uzvratio poklanjajući DCD-u specijalno izmontiran spot iz kadrova filma koji se nikako drugačije ne može okvalifikovati nego kao vrhunsko remek delo savremene vizuelne umetnosti.
Dovoljno je napomenuti da je Fricke za potrebe svog filma proputovao ceo svet (152 lokacije u 24 zemlje) i da je to bio prvi film sniman u 70mm Tod-AQ* formatu u poslednjih 20 godina. Snimajući u duplo većem formatu od standardnog filmskog 35mm, Fricke je napravio jedno od kultnih dela u smislu koncepta, filmskog jezika, fotografije i kamere (Fricke je zanat već ispekao ranije kao direktor fotografije u drugom kultnom delu slične vizuelne estetike "To mora da se zna"- Koyaanitsqatsi, 1982).
Kadrovi koji su besprekorno izmontirani za potrebe Yulunga-e deluju kao arhetipske slike naše planete sa svim njenim pejzažno-humanoidnim različitostima kojima Fricke manipuliše zarad stvaranja hipnotičkog, šamanskog doživljaja. Mislim da je Timothy Leary, pored LSD-a, mogao da preporuči i gledanje ovog spota kao načina postizanja halucinogenog stanja svesti koje bi trebalo da nas poveže sa našim korenima. Od uvodnih kadrova monumentalne pejzažne arhitekture, preko ritualnih obreda različitih plemenskih zajednica, sve do samog efektnog kraja spota sa fokusom na fascinantno dečje lice koje izviruje iz okvira guste prašume (izazivajući osećaj izgubljenog raja koji se izgubio pregažen galopirajućim haosom moderne civilizacije) ovaj rad postiže efekat uzvišenosti. Tom efektu značajno doprinosi vantelesna atmosfera pesme Yulunga u kojoj Liza Gerard zvuči kao glas iz nekog drugog sveta.
U kontekstu priče o video umetnosti i muzike ovaj spot se nalazi na samom vrhu vizuelno - muzičke piramide. Muzika i pokretne slike su dovedene do savršenstva međusobne podrške. Ne postoji skretanje pažnje sa slike na zvuk i obrnuto, već naprotiv, imamo konstantno podupiranje celokupne magijske atmosfere iz pravca oba medija koji rade u zajedničku korist. Mislim da ovaj spot sigurno vredi kao tri druga tako da je ovaj triptih posvećen samo njemu. Uživajte u isporuci genijalnog nadahnuća i savršene zanatske izvedbe kako Dead Can Dance-a, tako i Ron Fricke-a.

 
*ova tehnika je razvijena još sredinom 50-tih i predstavlja snimanje u visokoj filmskoj rezoluciji, a koristi razne širine objektiva i filmske trake - od 35 do 56mm, 63mm, 65mm i 70mm da bi se postigli vrhunski fotografski rezultati